AdventskalenderPelsen strittar. Lurivar krummar ryggen. Halen hans bustar seg og blir tjukk. Han freser svakt mot det vesle lyset som flyt framfor snuten hans.
– Frrrrysjefreeeesj, freser han. Ringlinga aukar i styrke. Det er visst lyset som ringlar.
Men korleis kan eit lys ringle? Er det eit bjøllelys? Lyset flyt sakte innover i huset. Døra inn til neste rom opnar seg og lyset svevar inn. Der inne er det fyr i peisen. Lurivar kvepp då det knett i ein kubbe. Ringlinga stoppar brått, lyset sloknar og han høyrer ei svak snorking. Nokon ligg her og søv. Er det heksekjeksa?
Han listar seg bort til sengebenken på mjuke potar. Reiser seg opp på to og støttar framlabbane mot benken.
– Men i suraste dustegurken, kviskrar han. Det er slett ikkje ei heks, men ein liten mann som ligg der. Han ser venleg og litt kjend ut, men Lurivar kan ikkje kome på kor han har sett han før. Mannen ligg på sida med den eine handa innunder kinnet. Han har eit rart, stritt skjegg under fjeset og litt lite hår på hovudet. Korfor har lyset ført han hit, til denne mannen?
– Kven er du for ein mannbrann-hanepane? kviskrar Lurivar. Mannen slepper ut eit kvast snork og opnar auga.