AdventskalenderLurivar vrir seg gjennom mørkeret. Lufta suser i pelsen hans.
– I heitaste båleholet, jamrar han. – Korfor datt eg plutseleg gjennom golvet?
Han kjenner på seg at han straks er nede. Snur seg fort rundt og landar på alle fire. Krøker seg saman og myser omkring seg. Det er eit ganske stort rom. Det luktar tørr, gammal kuskit her nede.
– Bæsj og fræsj, mjauar han. – For ei prompelortete lukt! Eg har visst hamna i den gamle gjødselkjellaren!
Langt der oppe ser han det svake omrisset av luka han fall gjennom. Korleis skal han klare å kome seg opp igjen dit? Han tek nokre kraftfulle sprang, men klarer berre å hoppe halvvegs opp til luka. Og steinveggene er sleipe. Ingenting han kan klore seg fast i.
– Panneputrande prompefisk!
Han set seg ned. No må han tenke. Kanskje det finst ein annan veg ut? Han sleiker seg litt på den eine poten medan han tenker. Løftar bakfoten og sleiker seg litt i rumpa også. Plutseleg kjenner han ein trekk bak seg. Han snur seg, bakfoten framleis løfta. Han snuser. Jau, han luktar det: Det luktar ute. Og då han ser godt etter, skimtar han ei opning langt der framme.