AdventskalenderMannen stirer på Lurivar. Lurivar stirer tilbake.
– Godnattifnatt i stova, seier Lurivar høfleg. Mannen gliper med auga. – Eg tek ikkje imot besøk no, seier han og viftar litt med handa. Så snur han seg med andletet mot veggen og dreg teppet betre over seg.
– Eg er visst heilt på kattevillspor, seier Lurivar og set seg på golvet. Mannen byrjar å snorke igjen. Lurivar geispar så det knakar i kjevehengslene. Det kjennest som det er fleirfaldige kattens netter sidan sist han sov. Han luntar bort til peisen, krullar seg saman til ein ball og sovnar med det same.
Då han vaknar, er det lyst. Han geispar og strekker stripene sine. – Sjå fine pusen! høyrer han ein jentunge seie, og heng plutseleg og dinglar så lang han er frå armane hennar. – Husj, seier ei vaksen damestemme frå gangen. – Få ut det dyret med ein gong! Kom no, vi skal ete frukost. Onkel må få sove.
Før han veit ordet av det, er han ute på det kaldfrosne regntunet igjen. – Litt jafseslafsande frukostmat hadde jammen vore godt, tenker han og kjenner kor det rumlar og ramlar og skramlar i magen. Men alle dører er stengde og eit hutrekaldt isregn fell over tunet.
– Eg vil heim til lunetunet mitt, jamrar Lurivar og tenker på adventskalenderen sin med knasefrasande kattegodt i kvar bidige luke.